ทีมโชโฮคุ
ซากุรางิ ฮานามิจิ
ซากุรางิ ฮานามิจิ (ญี่ปุ่น: 桜木花道 Sakuragi Hanamichi ?) ซากุรางิ เป็นพระเอกของเรื่อง เป็นตัวเดินเรื่องโดยตลอด เริ่มเล่นบาสเกตบอลเพราะตกหลุมรัก อาคางิ ฮารุโกะ ด้วยพรสวรรค์และความพยายามของตัวเองทำให้ซากุรางิมีความสามารถเพิ่มขึ้น อย่างรวดเร็วโดยที่ตัวเองไม่รู้ตัว และยังเป็นกำลังสำคัญให้ทีมบาสเกตบอลโรงเรียนโชโฮคุโดยการฝึกเล่นบาสไม่กี่เดือน พรสวรรค์อย่างแรกที่ตัวซากุรางิค้นพบคือการรีบาวด์ และการเลย์อัพชูต และสุดท้ายคือการดังก์อันทรงพลัง นอกจากนี้ยังมีจุดเด่นอีกจุดหนึ่งก็คือ "ความสามารถในการชักนำทีม" ซากุรางิ ได้รับการฝึกฝนและคำแนะนำจากโค้ชอันไซ รุ่นพี่อายาโกะและอาคางิ ทั้งการฝึกพื้นฐานการเลี้ยงลูก เลย์อัพ และลูกชู้ตพื้นฐาน ( ฝึกชู้ต 20,000 ลูก ) ทำให้เขาได้แสดงผลของการฝึกซ้อมอย่างหนักออกมาโดยการทำคะแนนสำคัญ เอาชนะโรงเรียนเทคโนซังโนในการแข่งระดับประเทศ
วันเกิด : 1 เมษายน
สูง 189.2 ซม./หนัก 83 กก.
ตำแหน่ง : เพาเวอร์ฟอร์เวิร์ด
หมายเลข : 10
อยู่ปี 1
คำพูดประจำตัว : ฉันมันอัจฉริยะ !
คุณสมบัติพิเศษ : มีทั้งพละกำลัง และความอึด ส่วนด้านการต่อยตีก็ไม่แพ้ใคร
ฉายา : ไอ้หัวแดง
รุคาว่า คาเอเดะ
รุคาว่า คาเอเดะ (ญี่ปุ่น: 流川 楓 Rukawa Kaede ?) เข้ามาเรียนที่โรงเรียนโชโฮคุเพราะเหตุผลที่ว่า โรงเรียนนี้ใกล้บ้านทั้งๆที่มีโรงเรียนหลายโรงเรียนที่มีชื่อเสียงทางบาสเกตบอลเชิญให้ไปเล่น ก็ไม่ไปเล่นให้เพราะโรงเรียนอื่นไกลบ้าน เป็นคนเงียบๆ แต่มีฝีมือการเล่นบาสเกตบอลอยู่ในระดับมือต้นๆ ของมัธยมปลาย เป็นคนที่ ซากุรางิ ฮานามิจิ ตั้งเป้าไว้ว่าเป็นคู่แข่งอันดับหนึ่ง ทั้งการเล่นบาสเกตบอลและเรื่องของความรัก นอกจากนี้รุคาว่ามีความสามารถพิเศษคือสามารถหลับได้ทุกเวลา แม้กระทั่งขณะขี่จักรยาน มีนิสัยส่วนตัวคือเกลียดความพ่ายแพ้ รุคาว่านั้นเห็น เซนโด เป็นคู่แข่งมาตลอดเนื่องจากเคยพ่ายแพ้ให้กับเซนโดเมื่อตอนแข่งอุ่นเครื่อง หากพูดถึงเรื่องการพัฒนา รุคาว่าถือว่ามีการพัฒนาฝีมือไปไกลมาก เล่นได้ทั้งวงนอกและวงใน การเลี้ยงบอลก็ไม่เป็นรองใคร ชู้ต 3 คะแนนก็แม่นยำ ภายหลังได้รับการบอกกล่าวเป็นนัยๆจากเซนโดถึงเรื่องที่ตัวเขานั้นยังใช้ พรสวรรค์ที่มีอยู่ออกมาไม่หมด ซึ่งก็คือเรื่องของการส่งที่เฉียบขาด เพราะก่อนหน้านี้ รุคาว่าเล่นบาสโดยอาศัยฝีมือการลุยเดี่ยวมาโดยตลอด และวิธีนั้นก็ได้ผลเสมอมา จนกระทั่งได้พบกับ ซาวาคิตะ ซึ่งเป็นนักบาสฝีมือฉกาจ รุคาว่าไม่สามารถผ่านซาวาคิตะไปได้ เขาจึงจำเป็นต้องละทิ้งความภูมิใจบางอย่างไปเพื่อเติมเต็มสิ่งที่เขายังขาด อยู่ซึ่งก็คือการผ่านบอลนั่นเอง ซึ่งก็หมายความว่าหลังจากเสร็จสิ้นการแข่งขันระดับประเทศครั้งนี้ รุคาว่าจะกลายเป็นนักบาสที่สมบูรณ์แบบ
วันเกิด : 1 มกราคม
สูง 187 ซม./หนัก 75 กก.
ตำแหน่ง : สมอลฟอร์เวิร์ด
หมายเลข : 11
อยู่ปี 1
ได้รับรางวัลผู้เล่นหน้าใหม่ยอดเยี่ยมประจำเขตคานาคาวะ
ติดทีมชาติญี่ปุ่นชุดเยาวชน
ฉายา : หมาจิ้งจอก
อาคางิ ทาเคโนริ
อาคางิ ทาเคโนริ (ญี่ปุ่น: 赤木剛憲 Akagi Takenori ?) เป็นกัปตันทีมบาสเกตบอลโชโฮคุ และเป็นพี่ของ ฮารุโกะ ซากุรางิ ได้ตั้งฉายากอริลลาไว้ให้เพราะหน้าตาคล้ายกับลิงกอริลา โดยอาคางิได้มีความฝันที่ว่าต้องเข้าไปแข่งบาสเกตบอลระดับประเทศให้จงได้ เขาตั้งใจฝึกซ้อมอย่างหนักและก้าวขึ้นมาเป็นผู้เล่นตำแหน่ง เซ็นเตอร์อันดับหนึ่งของจังหวัดคานางาวะ อาคางิเป็นคนฝึกซ้อมและสอนบาสเกตบอลให้ซากุรางิ ฮานามิจิ ตลอดเวลาและมีส่วนทำให้พรสวรรค์ทางการ รีบาวด์ของซากุรางิ เกิดขึ้น ท่าประจำตัวของอาคางิคือการกระโดดปัดลูกชู้ตจากคู่แข่ง ซึ่งทรงพลังอย่างมาก ซากุรางิเรียกท่านี้ว่าท่าตีแมลงวัน
วันเกิด : 10 พฤษภาคม
สูง 197 ซม./หนัก 90 กก.
ตำแหน่ง : เซ็นเตอร์
หมายเลข : 4
อยู่ปี 3
ฉายา : กอริลลา
มิยางิ เรียวตะ
มิยางิ เรียวตะ (ญี่ปุ่น: 宮城リョータ Miyagi Ryōta ?) เป็นการ์ดจ่ายความเร็วสูงของทีมโรงเรียนโชโฮคุ เป็นตัวเคลื่อนเกมในการแข่งขัน ขยันวิ่งมากแต่มีจุดอ่อนอยู่ที่การชูตไกลที่ไม่ค่อยจะลงซักเท่าไหร่ มิยางิมีจุดเด่นที่ความเร็วแต่แล้วมิยางิก็ยังไม่ไปไม่ถึงระดับที่เรียกว่าพอยต์การ์ด อันดับหนึ่งของจังหวัดคานางาวะเพราะในจังหวัดคานางาวะมี มาคิ ชินอิจิ อยู่ แต่เมื่อพ้นการแข่งขันระดับประเทศภาคฤดูร้อนไปแล้ว อาคางิ ทาเคโนริ กัปตันทีมโชโฮคุก็ลาออกและยกตำแหน่งกัปตันให้แก่มิยางิเพื่อนสู้ศึกการแข่งขันฤดูหนาวต่อไป
วันเกิด : 31 กรกฎาคม
สูง 168 ซม./หนัก 59 กก.
ตำแหน่ง : พอยต์การ์ด
หมายเลข : 7
อยู่ปี 2
มิสึอิ ฮิซาชิ
มิสึอิ ฮิซาชิ (ญี่ปุ่น: 三井 寿 Mitsui Hisashi ?) ผู้เล่นทรงคุณค่า ในระดับมัธยมต้น ก่อนย้ายมาเรียนในระดับมัธยมปลายที่โรงเรียนโชโฮคุเพราะโรงเรียนโชโฮคุมีทีมบาสเกตบอลที่อาจารย์อันไซฝึกสอนอยู่ และมิสึอิก็เคารพอาจารย์อันไซอย่างมาก โดยในการเข้าทีมปีแรกนั้นได้พบกับอาคางิ ทาเคโนริซึ่งตอนนั้นยังเป็นผู้เล่นไม่มีชื่ออยู่ แต่แล้วมิสึอิก็ได้รับบาดเจ็บจนตนเองคิดว่าจะกลับมาลงเล่นไม่ได้แล้ว อีกทั้งในขณะซ้อมทีมยังแพ้ให้แก่อาคางิและเกิดอาการเจ็บเข่ากำเริบ จึงได้หันหลังให้วงการบาสเกตบอลไป และได้ไปเข้ากลุ่มกับนักเลงในเมือง และกลับไปก่อกวนทีมบาสโชโฮคุ แต่แล้วมิสึอิก็กลับใจพยามยามรักษาเข่าให้หายและกลับมาเล่นบาสอีกครั้งเพราะได้อาจารย์อันไซสั่งสอนอีกครั้งในระหว่างการชกต่อยกับ ซากุรางิ มิยางิ และรุคาว่า จุดเด่นของมิสึอิคือการชูตลูกในระยะไกล 3 คะแนนเพราะการเลิกเล่นบาสเกตบอลไปนานทำให้ฝีมือต่างๆไม่เหมือนเดิม แต่การกระโดดชูตลูก 3 คะแนนยังเหมือนเดิมอยู่เลยทำจุดเด่นให้เป็นจุดแข็งในสถานะการณ์เฉพาะหน้าจุดอ่อนของมิสึอิคือ หมดแรงเร็วมากเพราะการไปเป็นนักเลงอยู่ช่วงหนึ่งไม่ได้ฝึกซ้อมเล่นบาสเกตบอลอย่างต่อเนื่องทำให้เรี่ยวแรงหายไปหมด
วันเกิด : 22 พฤษภาคม
สูง 184 ซม./หนัก 70 กก.
ตำแหน่ง : ชู้ตติ้งการ์ด
หมายเลข : 14
อยู่ปี 3
โคกุเระ คิมิโนบุ
โคกุเระ คิมิโนบุ (ญี่ปุ่น: 木暮公延 Kogure Kiminobu ?) เป็นรองกัปตันทีมโชโฮคุ มีบทบาทในการช่วยดูแลทีมแทนอาคางิ และตั้งแต่ที่ซากุรางิ และรุคาว่า เข้ามาในทีม เค้าก็กลายมาเป็นตัวสำรองตลอด
วันเกิด : 12 กรกฎาคม
สูง 178 ซม./หนัก 62 กก.
ตำแหน่ง : สมอลฟอร์เวิร์ด
หมายเลข : 5
อยู่ปี 3
ฉายา : เจ้าแว่น
ทีมเรียวนัน
เซนโด อากิระ
เซนโด อากิระ (ญี่ปุ่น: 仙道彰 Sendō Akira ?) นักกีฬาบาสเก็ตบอลอัจฉริยะปี 2 แห่งทีมเรียวนัน สามารถเล่นได้หลายตำแหน่งทั้ง FW และ PG เล่นได้ทั้งวงนอกและวงใน ธรรมดาในการแข่งขันจะไม่ปล่อยฝีมือที่มีอยู่ออกมาเต็มที่จนกว่าสถานการณ์ในทีมจะเข้าสู่ภาวะคับขัน เซนโดก็จะเผยความสามารถที่แท้จริงและเข้าพลิกเกมส์ได้อย่างที่ต้องการ แม้ว่าจะเป็นคนแปลกๆดูไม่กระตือรือล้นแต่ว่าเพื่อนร่วมทีมต่างให้ความเชื่อมั่นในตัวเซนโดอย่างมาก เพียงแค่คำพูดเดียวของเซนโดก็เรียกความเชื่อมั่นของสมาชิกในทีมกลับมาได้ แต่น่าเสียดายที่เขายังไม่มีโอกาสไปแข่งระดับประเทศ เซนโดนั้นมองว่า รุคาว่า และ ซากูรางิ เป็นคู่แข่ง และรอคอยที่จะแข่งขันกับทั้งคู่ หลังจากที่การแข่งขันชิงตั๋วไปอินเตอร์ ไฮ จบลง อุโอสุมิ ลาออกเพื่อเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย เซนโดก็ได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งกัปตันทีมต่อมา
ได้รับรางวัล 1 ใน 5 ผู้เล่นยอดเยี่ยมของเขตคานาคาว่า
เคยดวลกับ ซาวาคิตะ เออิจิ สมัยเรียนอยู่ ม.ต้นแต่เอาชนะไม่ได้
เคยฝ่าด่านของอาคางิแล้วทำแต้มได้ถึง 50 คะแนน
ชอบตกปลา
ส่วนสูง 190 ซ.ม.
มาคิยอมรับว่าเซนโดก้าวเข้ามาอยู่ในระดับเดียวกับตัวเองแล้ว
เป็นผู้ชี้จุดบางจุดที่รุคาว่ายังขาดไป ทำให้รุคาว่าพัฒนาฝีมือขึ้นในการแข่งกับซังโน
มีนักข่าวแอบปลื้มอยู่ขนาดตามทำข่าวแม้ว่าจะไม่ได้ไประดับประเทศก็ตาม
อุโอซูมิ จุน
อุโมสุมิ จุน (ญี่ปุ่น: 魚住純 Uozumi Jun ?) กัปตันทีมบาสของเรียวนัน มีสถานะเป็นทั้งคู่แข่งและเพื่อนรักของ อาคางิ อุโอสุมินั้นสูง 206 ซม. จริงๆแล้วเป็นคนที่ไม่มีพรสวรรค์ในด้านบาสซักเท่าไหร่ แต่ได้รับการชี้แนะจากโค้ชทาโอกะ ในที่สุดจึงได้พยายามฝึกฝนตัวเองจนก้าวมาสู่ตำแหน่งกัปตันทีมเรียวนัน หากเทียบกับกับอาคางิแล้ว อุโอสุมิถือว่าประสบความสำเร็จก่อน แต่ความสามารถยังคงเป็นรอง หลังจากตกรอบคัดเลือกไประดับประเทศ อุโอสุมิก็ลาออกจากการเป็นกัปตันทีม และยกตำแหน่งให้กับเซนโด อากิระ แต่บทบาทก็ยังไม่หมดเพียงแค่นั้นเพราะยังตามไปเชียร์ทีมโชโฮคุ ที่แข่งกับทีมซังโน และยังเป็นผู้ชี้ทางสว่างให้แก่อาคางิ ในช่วงที่กำลังแข่งขันอีกด้วย
มีฉายาว่า "บิ๊กจุน" ซากุรางิเรียกว่า "หัวหน้าลิง" และ "ไอ้หัวหยอง"
มีความใฝ่ฝันว่าจะเป็นกุ๊ก
จุดเดือดต่ำ เสียฟาล์วบ่อยครั้งจนเคยถูกไล่ออกจากสนาม
ทีมไคนัน
มาคิ ชินอิจิ
มาคิ ชินอิจิ (ญี่ปุ่น: 牧紳一 Maki Shin'ichi ?) มาคิ ชินอิจ นักบาส MVP แห่งเขตคานาคาวะ ประสบความสำเร็จตั้งแต่อยู่ปี 1 เล่นตำแหน่งการ์ด แห่งทีม ไคนัน แต่แม้ว่าจะเล่นตำแหน่งนี้ สถิติของการทำแต้มก็ถือว่าสูง เล่นบาสด้วยความฉลาด อ่านเกมขาด จังหวะไหนควรทำฟาล์วคู่ต่อสู้และจังหวะไหนไม่ควรเสี่ยง มีความเป็นผู้นำสูง กระหายในชัยชนะ ภูมิใจในสถาบันของตนเองแต่ก็ไม่เคยประมาททีมคู่แข่งหน้าใหม่ อุปนิสัยเป็นคนเงียบๆขรึมๆจะมีสมาธิอยู่ในเกมส์เสมอ ดูเหมือนไม่คิดอะไรแต่เมื่อโดน ซากุรางิ หาว่าหน้าแก่ก็โมโหเป็นเหมือนกัน นับถือคู่แข่งที่ใจสู้ ระดับความสามารถต้องใช้คนประกบอย่างน้อย 3 คนขึ้นไป มีชื่อเสียงเป็นที่รู้จักของนักบาสเยาวชนทั่วไป
ฉายาว่า ปู่
ส่วนสูง 184 ซ.ม.
นำทีมไคนันเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศในการแข่งระดับประเทศ
นักข่าวให้ฉายาว่า "สัตว์ประหลาด"
ทีมเทคนิคฯ ซังโน
ซาวาคิตะ เออิจิ
ซาวาคิตะ เออิจิ (ญี่ปุ่น: 沢北栄治 Sawakita Eiji ?) นักบาสอัจฉริยะ ปี 2 แห่งทีม ซังโน ได้รับการปลูกฝังให้รักกีฬาจากผู้เป็นพ่อบาสเก็ตบอลตั้งแต่เป็นทารก เพียงแค่อายุ 14 ปีก็สามารถเอาชนะการดวลตัวต่อตัวกับพ่อตัวเองได้แล้ว ชีวิตม.ต้น ไร้คู่แข่งโดยสิ้นเชิงทำให้รุ่นพี่ในโรงเรียนเดียวกันไม่พอใจ จึงย้ายมาเรียนต่อที่เทคนิคซังโน ซึ่งเป็นโรงเรียนที่มีชื่อเสียงด้านบาสอันดับหนึ่ง แต่มันก็ทำให้ซังโนกลายเป็นทีมบาสที่เก่งจนแทบจะหาคู่แข่งมาแข่งด้วยไม่ได้แล้วในประเทศญี่ปุ่นเนื่องจากทีมเก่งเกินไป ซาวาคิตะจึงคิดจะไปเรียนต่อที่อเมริกา ดินแดนที่มีผู้เล่นที่มีความสามารถจะหยุดเขาได้ ซาวาคิตะมีนิสัยคล้ายกับ รุคาว่า ซึ่งชอบเล่นโดยการฉายเดี่ยว บ้าระห่ำแต่มีประสิทธิภาพสูง เรื่องการดวลตัวต่อตัวยากที่จะแพ้ใคร แม้แต่รุคาว่าก็ไม่อาจผ่านซาวาคิตะไปได้ และยังเคยเอาชนะ เซนโด อากิระ มาแล้วเมื่อสมัย ม.ต้น มีความทะเยอทะยานที่จะแข่งขันกับคู่แข่งที่มีความสามารถ การได้ดวลกับรุคาว่าทำให้เขาตื่นเต้นเพราะได้เจอคู่มือที่ยอดเยี่ยมและมีลักษณะคล้ายกับตัวเอง ซึ่งซาวาคิตะนั้นเหนือว่ารุคาว่าเล็กน้อย
ร้องไห้ง่าย
มักจะโดนคาวาตะแกล้งเป็นประจำ
สมาธิสั้นมากมักจะไขว้เขวง่ายๆ เช่นในตอนที่ ซากุรางิ หลอกว่าเล่นโดยใช้แผน ซึ่งจริงๆแล้วไม่มีแผนอะไรทั้งสิ้น
